- admin
- 0 نظر
- 335 بازدید
Angular یک چارچوب توسعه وب برای ساخت برنامه‌های وب ایستای و پویا است که توسط تیم Google توسعه یافته است. این چارچوب از تکنولوژی‌هایی مانند TypeScript، HTML، و CSS برای ایجاد برنامه‌های تک صفحه‌ای (SPA) استفاده می‌کند. Angular برای توسعه برنامه‌های وب پیچیده و بزرگ به کار می‌رود و از مفاهیمی مانند تکنیک‌های برنامه‌نویسی ری‌اکتیو و معماری MVC (Model-View-Controller) استفاده می‌کند. این چارچوب امکانات بسیاری از جمله مدیریت وضعیت، افزودن قابلیت‌های تست واحد، و ایجاد برنامه‌های قابل توسعه را فراهم می‌کند. به دلیل قدرت و انعطاف پذیری‌اش، Angular یکی از محبوب‌ترین ابزارها برای توسعه برنامه‌های وب است.
Angular چیست ؟
Angular یک چارچوب توسعه وب است که توسط تیم Google توسعه یافته است. این چارچوب برای ایجاد برنامه‌های وب ایستای و پویا با استفاده از زبان‌های HTML، CSS و TypeScript طراحی شده است. Angular معمولاً برای ساخت برنامه‌های تک صفحه‌ای (SPA) استفاده می‌شود که به کاربران تجربه کاربری بیشتری ارائه می‌دهد بدون اینکه صفحه وب را به صورت کامل بارگیری مجدد کند.
یکی از ویژگی‌های برجسته Angular، استفاده از معماری MVC (Model-View-Controller) است که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا کدهایشان را به صورت منظم و مدیریت‌شده سازماندهی کنند. همچنین، Angular از مفاهیمی مانند دیتابایندینگ دوطرفه (two-way data binding)، تزریق وابستگی (dependency injection)، و مدیریت وضعیت برنامه با استفاده از RxJS (ری‌اکتیو ایکس جی‌اس) پشتیبانی می‌کند.
با توجه به این ویژگی‌ها، Angular به عنوان یکی از ابزارهای قدرتمند و محبوب برای توسعه برنامه‌های وب شناخته می‌شود.
چرا به فریمورک نیاز است؟
فریمورک‌های مانند Angular برای توسعه برنامه‌های وب از دو جهت اهمیت دارند:
1. تسهیل توسعه و مدیریت کد: فریمورک‌ها معمولاً مجموعه‌ای از الگوها، قوانین، و ابزارهایی هستند که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کنند تا برنامه‌هایشان را با ساختار منظم و مدیریت‌پذیری توسعه دهند. این فریمورک‌ها ابزارهایی برای مدیریت وضعیت برنامه، مدیریت روتینگ، اتصال داده، و موارد دیگر فراهم می‌کنند که به توسعه سریعتر و موثرتر کمک می‌کند.
2. بهینه‌سازی عملکرد و کارایی: فریمورک‌ها معمولاً بهینه‌سازی‌هایی برای عملکرد و کارایی برنامه‌ها فراهم می‌کنند. به طور معمول، این فریمورک‌ها از تکنیک‌هایی مانند بهینه‌سازی بارگیری ماژول‌ها، انعطاف‌پذیری در مورد بهینه‌سازی‌های خودکار، و استفاده از تکنولوژی‌هایی مانند جدول دیگری (WebAssembly) برای بهبود کارایی استفاده می‌کنند.
به طور کلی، استفاده از یک فریمورک برای توسعه برنامه‌های وب به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا به صورت سریعتر، موثرتر، و با کیفیت‌تر برنامه بسازند و مدیریت آن را آسان‌تر کنند.
دلایل استفاده از Angular چیست؟
استفاده از Angular برای توسعه برنامه‌های وب دارای چند دلیل اصلی است:
1. انعطاف‌پذیری و گستردگی: Angular امکانات بسیاری را برای توسعه برنامه‌های وب فراهم می‌کند. از جمله این امکانات می‌توان به مدیریت وضعیت برنامه، مدیریت روتینگ، دیتابایندینگ دوطرفه، و انیمیشن‌ها اشاره کرد. این امکانات موجب می‌شود تا توسعه‌دهندگان بتوانند برنامه‌های وب پیچیده و با امکانات متنوعی را ایجاد کنند.
2. تعامل با فریمورک‌های دیگر: Angular امکان ادغام با فریمورک‌ها و کتابخانه‌های دیگر را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، Angular می‌تواند با RxJS (ری‌اکتیو ایکس جی‌اس) برای مدیریت جریان داده‌ها همراهی کند و با NgRx برای مدیریت وضعیت برنامه ارتباط برقرار کند.
3. پشتیبانی از TypeScript :Angular از TypeScript به عنوان زبان اصلی برنامه‌نویسی استفاده می‌کند. TypeScript یک زبان برنامه‌نویسی تایپ‌دار است که از جلوگیری از اشکالات نوعی مانند نوع داده‌ها و خطاهای دیگر کمک می‌کند و توسعه برنامه‌های ایمن‌تری را فراهم می‌کند.
4. بهبود کارایی: Angular از بهینه‌سازی‌هایی برای بهبود عملکرد برنامه‌ها استفاده می‌کند، از جمله بهینه‌سازی بارگیری ماژول‌ها، مدیریت حافظه‌ی زیاد، و بهره‌وری از منابع.
5. پشتیبانی از ابزارهای توسعه و تست: Angular به توسعه‌دهندگان ابزارهای مفیدی مانند Angular CLI و Angular DevTools را فراهم می‌کند که به توسعه سریعتر و بهتر برنامه‌ها کمک می‌کند. همچنین، Angular از فریمورک‌ها و ابزارهای تستی مانند Jasmine و Karma پشتیبانی می‌کند که تست و اعتبارسنجی برنامه‌ها را آسان‌تر می‌کند.
به طور کلی، Angular به توسعه‌دهندگان ابزارها و امکانات قدرتمندی را برای ساخت برنامه‌های وب پیچیده و قدرتمند ارائه می‌دهد و بسیاری از توسعه‌دهندگان به دلیل این امکانات از آن استفاده می‌کنند.
نسخه های مختلف انگولار
Angular از زمان انتشار اولین نسخه‌اش تاکنون، به تعدادی نسخه اصلی دست یافته است. این نسخه‌ها شامل:
1. AngularJS (نسخه ۱): این اولین نسخه از Angular بود که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. این نسخه از Angular از فریمورک‌های دیگری که در آن زمان موجود بودند با استفاده از ایده‌هایی نوین تفاوت داشت. AngularJS از دیدگاه معماری و ایده‌هایی مانند دیتابایندینگ دوطرفه و استفاده از کامپوننت‌ها پیشرو بود.
2. Angular ۲: این نسخه از Angular در سال ۲۰۱۶ معرفی شد. Angular ۲ تجربه کاملاً متفاوتی را از AngularJS ارائه کرد، با بهره‌گیری از معماری متکی بر کامپوننت و انجام تغییرات گسترده در روش‌های بارگیری و اجرای برنامه. این نسخه از Angular با بهبودهایی در عملکرد، کارایی، و استفاده از TypeScript همراه بود.
3. Angular ۴-۱۰: در دوره‌های بعدی، Angular به صورت مداوم بهبود یافت و نسخه‌های جدیدی از خود را منتشر کرد. این نسخه‌ها شامل Angular ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹، و ۱۰ هستند که هر کدام با بهبودهایی در عملکرد، امکانات، و استفاده از فناوری‌های جدید ارائه شدند.
4. Angular ۱۱ و بالاتر: نسخه‌های جدیدتری از Angular همچون Angular ۱۱ و بالاتر ادامه‌ی توسعه و بهبود فریمورک را ارائه داده‌اند. این نسخه‌ها بهبودهایی در کارایی، امکانات، ابزارها، و تجربه توسعه ارائه می‌دهند و سعی در رفع مشکلات و اضافه کردن ویژگی‌های جدید دارند.
استفاده از آخرین نسخه از Angular معمولاً توصیه می‌شود زیرا نسخه‌های جدید اغلب با بهبودهای مهمی در عملکرد و امکانات همراه هستند.
تفاوت AngularJS و Angular چیست؟
AngularJS و Angular از نظر معماری و تکنولوژی متفاوت هستند، حتی اگر این دو ابزار از یک شرکت (یعنی Google) برخوردار باشند. در ادامه تفاوت‌های اصلی بین AngularJS و Angular را بررسی می‌کنیم:
1. معماری متفاوت: AngularJS بر اساس معماری MVC (Model-View-Controller) توسعه یافته بود، در حالی که Angular از معماری کاملاً متفاوتی به نام معماری کامپوننت‌محور استفاده می‌کند. در AngularJS، توسعه‌دهندگان معمولاً با استفاده از کنترلرها و مدل‌ها کار می‌کنند، در حالی که در Angular، برنامه‌ها به صورت اصلی از کامپوننت‌ها تشکیل شده‌اند که هر کدام دارای وظایف مشخص و مستقل هستند.
2. زبان‌های مورد استفاده: AngularJS با استفاده از JavaScript توسعه داده می‌شد، در حالی که Angular از TypeScript استفاده می‌کند. TypeScript یک زبان برنامه‌نویسی تایپ‌دار است که از قابلیت‌های استاتیک تایپ‌گذاری برای افزایش امنیت، کارایی، و قابلیت نگهداری کد استفاده می‌کند.
3. سرعت و کارایی: AngularJS در مواجهه با برنامه‌های بزرگ و پیچیده ممکن است مشکلاتی در عملکرد و کارایی داشته باشد، در حالی که Angular با بهره‌گیری از معماری جدید و بهینه‌سازی‌های عمده در عملکرد، کارایی بهتری دارد و معمولاً برای برنامه‌های بزرگ پیشنهاد می‌شود.
4. سازگاری با وب مدرن: Angular به طور فعال از فناوری‌های جدید مانند Web Components، وب فعال (Progressive Web Apps)، و ابزارهای بسته‌بندی مدرن استفاده می‌کند. این به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا برنامه‌هایی با ساختار و کارایی بهتر ایجاد کنند که با نیازهای وب مدرن همخوانی دارند.
به طور کلی، AngularJS و Angular هر دو ابزارهای قدرتمندی برای توسعه برنامه‌های وب هستند، اما با توجه به تکنولوژی‌ها و رویکردهای متفاوتی که استفاده می‌کنند، ممکن است برای موارد مختلف و نیازهای مختلف بهینه باشند.
ویژگی های Angular چیست؟
Angular یکی از محبوب‌ترین فریمورک‌های جاوااسکریپت برای توسعه وب‌اپلیکیشن‌های تک صفحه‌ای (Single Page Applications) است. ویژگی‌های کلیدی آن عبارتند از:
1. MVVM (Model-View-ViewModel) Architecture: Angular از معماری MVVM برای تقسیم کردن کد به مدل‌ها، نماها (ویو) و ویومدل‌ها (ViewModels) استفاده می‌کند. این معماری کمک می‌کند تا کد را به قسمت‌های قابل مدیریت و قابل تست تقسیم کرد.
2. Two-Way Data Binding: Angular دارای دیتابایندینگ دوطرفه است که اجازه می‌دهد تغییراتی که در مدل داده اتفاق می‌افتد به صورت خودکار در ویو (و بالعکس) اعمال شوند بدون نیاز به کدهای بیشتر برای همگام‌سازی.
3. Dependency Injection (DI): Angular دارای یک سیستم تزریق وابستگی قدرتمند است که کمک می‌کند تا کدهایی که مربوط به اجزای مختلف برنامه هستند را مجزا نگه داریم و آن‌ها را به صورت مستقل تست کنیم.
4. Directives: Angular از دایرکتیوها برای ارتباط با DOM و تغییر رفتار المان‌ها در ویو استفاده می‌کند. دایرکتیوها مانند ngFor و ngIf اجازه می‌دهند تا کد HTML به طور پویا ایجاد و تغییر کند.
5. تست واحد: Angular ابزارهایی برای تست واحد ارائه می‌دهد که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا قسمت‌های مختلف برنامه را تست کنند و از عملکرد صحیح آن‌ها مطمئن شوند.
6. Routing: Angular دارای یک ماژول مسیریابی است که اجازه می‌دهد تا بین صفحات برنامه به طور دینامیک جابجا شویم بدون نیاز به بارگذاری مجدد صفحه.
7. ایجاد قالب‌های کاربری (UI Templates): Angular از قالب‌های کاربری استفاده می‌کند که امکان ایجاد رابط کاربری و ترکیب اجزای مختلف را فراهم می‌کند.
8. Performance Optimization: Angular ابزارهایی برای بهینه‌سازی عملکرد برنامه ارائه می‌دهد، از جمله ابزارهایی برای lazy loading، pre-rendering و tree shaking.
مدل شی گرای سند
در Angular، معمولاً از مدل شی گرای سند برای تعریف داده‌ها و مدل‌ها استفاده می‌شود، به عنوان مثال برای ارتباط با سرویس‌های API یا برای مدیریت داده‌ها در برنامه.
به طور کلی، شی گرای سند در Angular به شکل TypeScript interface یا class تعریف می‌شود. این اینترفیس یا کلاس شامل فیلدهای مختلفی است که مشخص می‌کنند که داده‌های مورد نیاز برای یک مدل چه چیزهایی هستند.
با استفاده از این اینترفیس یا کلاس، شما می‌توانید نمونه‌هایی از کاربران را ایجاد کنید و با آن‌ها در کد Angular خود کار کنید. این انعطاف‌پذیری به شما اجازه می‌دهد تا داده‌های مختلف را با دقت و کارایی مدیریت کنید.
تایپ اسکریپت در انگولار چیست ؟
TypeScript یک زبان برنامه‌نویسی open-source است که به شیوه‌های اضافه کردن ویژگی‌های استاتیک به جاوااسکریپت می‌پردازد. Angular از TypeScript به عنوان زبان اصلی برنامه‌نویسی خود استفاده می‌کند. این به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که با استفاده از ویژگی‌های مانند انواع داده، متدها و ویژگی‌های استاتیک که در JavaScript وجود ندارد، کد خود را بهتر و ایمن‌تر بنویسند.
به طور خاص، ویژگی‌های TypeScript که در Angular استفاده می‌شوند عبارتند از:
1. انواع داده استاتیک: TypeScript انواع داده مانند عدد، رشته، آرایه و شیوهای داده‌ساختاری را ارائه می‌دهد که به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا از اشتباهات نوع داده در زمان اجرا جلوگیری کنند.
2. استفاده از کلاس‌ها: TypeScript از کلاس‌ها برای ایجاد شیء‌ها و انجام ارث‌بری استفاده می‌کند، که این کار راحت‌تر می‌کند و کدها را به ساختار منطقی‌تری می‌رساند.
3. متدها و ویژگی‌های استاتیک: TypeScript اجازه می‌دهد تا متدها و ویژگی‌های استاتیک به کلاس‌ها اضافه شوند که این کار کارایی کد را افزایش می‌دهد و از مشکلات زمان اجرا جلوگیری می‌کند.
4. تایپینگ‌های پیشرفته: TypeScript انواع داده پیچیده‌تری مانند تایپ‌های ترکیبی، تایپ‌های اختیاری و تایپ‌های جدیدی مانند enum و any را فراهم می‌کند که توسعه‌دهندگان را در مدیریت داده‌های پیچیده‌تر کمک می‌کند.
5. تایپینگ‌های انعطاف‌پذیر: TypeScript انواع داده‌های انعطاف‌پذیری را مانند union types و intersection types فراهم می‌کند که این امکان را به توسعه‌دهندگان می‌دهد تا تایپ‌های پیچیده‌تر را به راحتی تعریف کنند.
استفاده از TypeScript در Angular به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که کد قوی‌تری بنویسند که کمترین احتمال اشتباه و خطا را داشته باشد و کدنویسی را بیشتر از پیش لذت‌بخش می‌کند.
اتصال داده ها در انگولار چیست ؟
اتصال داده‌ها یکی از جوانب مهم در برنامه‌نویسی با Angular است. این به معنای ارتباط دادن داده‌های مدل شی گرای سند به المان‌های ویو (نمایشی) می‌باشد. در Angular، برای اتصال داده‌ها از چند روش مختلف استفاده می‌شود که شامل موارد زیر می‌شود:
1. توسط دایرکتیوها (Directives): Angular دارای دایرکتیوهایی است که از طریق آن‌ها می‌توانید داده‌ها را به صورت دوطرفه یا یکطرفه به المان‌های ویو متصل کنید. به عنوان مثال، دایرکتیو ngModel برای اتصال داده به ورودی‌ها (input) و دایرکتیو ngFor برای تکرار المان‌های ویو بر اساس داده‌ها استفاده می‌شود.
2. استفاده از خصوصیات و ویژگی‌های داده (Data Binding): Angular انواع مختلفی از داده بایندینگ (Data Binding) را ارائه می‌دهد که این امکان را فراهم می‌کند تا داده‌های مدل به صورت دوطرفه یا یکطرفه به المان‌های ویو متصل شوند. این شامل داده بایندینگ تک‌طرفه (One-Way Data Binding)، داده بایندینگ دوطرفه (Two-Way Data Binding) و داده بایندینگ یکطرفه (One-Time Data Binding) می‌شود.
3. استفاده از سرویس‌ها (Services): معمولاً در برنامه‌های Angular، داده‌ها از طریق سرویس‌ها به ویو ارائه می‌شوند. سرویس‌ها مسئول دریافت داده‌ها از منابع مختلف مانند APIها یا فایل‌های محلی و ارسال آن‌ها به کامپوننت‌ها هستند.
4. استفاده از HTTP Client: در برنامه‌های Angular که از سرویس‌های وب استفاده می‌کنند، معمولاً از Angular HTTP Client برای ارسال درخواست‌های HTTP به سرور و دریافت داده‌ها استفاده می‌شود. این داده‌ها سپس می‌توانند توسط کامپوننت‌ها به ویو متصل شوند.
با استفاده از این روش‌ها، می‌توانید داده‌ها را به صورت موثر و کارا به المان‌های ویو در برنامه‌ی Angular خود متصل کنید و برنامه‌ی خود را با داده‌های درست و به موقع بهبود دهید.
قابلیت آزمایش در آنگولار
آزمایش یک جزء حیاتی از توسعه نرم‌افزار است و Angular ابزارهای قوی برای آزمایش برنامه‌های خود ارائه می‌دهد. برای آزمایش برنامه‌های Angular می‌توان از ابزارها و فریمورک‌های مختلفی استفاده کرد که شامل موارد زیر می‌شوند:
1. Jasmine: Jasmine یکی از فریمورک‌های آزمون JavaScript است که به طور گسترده در جهان Angular استفاده می‌شود. این فریمورک امکاناتی برای تعریف و اجرای آزمون‌های واحد و همچنین آزمون‌های انتهای به انتهای (End-to-End) فراهم می‌کند.
2. Karma: Karma یک ابزار تست JavaScript است که مخصوصاً برای آزمون واحد کدهای Angular طراحی شده است. این ابزار به شما اجازه می‌دهد تا کدهای خود را در مرورگرهای مختلف مانند Chrome، Firefox، و … اجرا کرده و نتایج را بررسی کنید.
3. Protractor: این یک فریمورک تست End-to-End است که برای آزمایش عملکرد برنامه‌های Angular در مرورگرها استفاده می‌شود. Protractor با استفاده از Selenium WebDriver با مرورگرها تعامل می‌کند و از طریق آن‌ها برنامه‌های Angular را تست می‌کند.
4. Mockito و Angular TestBed: این ابزارها به شما امکان می‌دهند که تست‌های واحد را با استفاده از موک‌ها و اجزای جعلی ایجاد کنید و کامپوننت‌ها و سرویس‌های Angular را در یک محیط آزمونی جعلی اجرا کنید.
5. Jest: این یک فریمورک آزمون JavaScript است که به صورت پیش‌فرض از Angular CLI پشتیبانی می‌کند و می‌تواند به طور موثری برای تست کدهای Angular استفاده شود.
با استفاده از این ابزارها، می‌توانید تست‌های کامل و جامعی را برای برنامه‌های خود در Angular ایجاد کنید و از عملکرد صحیح و قابل اعتماد برنامه‌ی‌تان اطمینان حاصل کنید.
معماری آنگولار چگونه است؟
معماری Angular بر اساس معماری MVC (Model-View-Controller) توسعه یافته است، با اعمال مفاهیمی از MVVM (Model-View-ViewModel) و اجزاء بیشتری مانند سرویس‌ها و راهنمایی‌ها. در اینجا مفاهیم اصلی معماری Angular را بررسی می‌کنیم:
1. مدل (Model):
– مدل‌ها داده‌های برنامه را نمایش می‌دهند. آن‌ها می‌توانند داده‌هایی مانند اعداد، رشته‌ها، آرایه‌ها، شیء‌ها و غیره باشند.
– در Angular، معمولاً از مدل‌های TypeScript برای نمایش داده‌ها استفاده می‌شود که می‌توانند به عنوان مدل‌های مربوط به مکانیسم داده‌ای (Data Model) یا مدل‌های مربوط به کاربر (View Model) باشند.
2. ویو (View):
– ویو نمایش داده‌ها به کاربر است. این شامل عناصر HTML، قالب‌های کاربری و کامپوننت‌های Angular است.
– در Angular، کامپوننت‌ها به عنوان ساختارهای اصلی برای ایجاد ویوها استفاده می‌شوند. هر کامپوننت ممکن است دارای یک ویو ویژگی‌ای باشد که به داده‌های مدل متصل است.
3.کنترلر (Controller):
– در Angular، کنترلر به طور معمول توسط کامپوننت‌ها تعیین می‌شود. کامپوننت‌ها مسئول مدیریت رفتار و وظایف مربوط به منطق کاربردی برنامه (Business Logic) هستند.
– کامپوننت‌ها می‌توانند داده‌ها را از سرویس‌ها دریافت کرده و آن‌ها را به ویوها ارسال کنند، همچنین به رویدادهای کاربری واکنش نشان می‌دهند و اقداماتی مانند ارسال درخواست‌ها به سرور را انجام می‌دهند.
4. سرویس‌ها (Services):
– سرویس‌ها مسئول انجام عملیات‌هایی مانند دریافت و ارسال داده‌ها از و به سرور، کشیدن داده‌ها، مدیریت وضعیت برنامه و … هستند.
– آن‌ها به عنوان یک واسط بین کامپوننت‌ها و سایر منابع داده (مانند سرور) عمل می‌کنند و قابلیت تست و استفاده مجدد را فراهم می‌کنند.
5. راهنمایی‌ها (Directives):
– راهنمایی‌ها (Directives) در Angular مسئول تغییرات DOM و رفتار المان‌ها در ویو هستند.
– آن‌ها به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهند تا قوانین خاصی را برای المان‌های DOM تعیین کرده و عملیات‌هایی مانند نمایش و عدم نمایش المان‌ها را کنترل کنند.
با استفاده از این مفاهیم، توسعه‌دهندگان می‌توانند برنامه‌های Angular خود را با معماری مناسبی طراحی کرده و کدهای خود را سازماندهی و مدیریت کنند.
ماژول در Angular چیست؟
در Angular، ماژول‌ها (Modules) ابزاری برای سازماندهی برنامه و تقسیم آن به قسمت‌های کوچکتر هستند. ماژول‌ها کمک می‌کنند تا کدهای مربوط به قسمت‌های مختلف برنامه را جدا کنید، از تداخلات بین کدها جلوگیری کنید و قابلیت استفاده مجدد از کدها را افزایش دهید. به طور خلاصه، ماژول‌ها به شما امکان می‌دهند برنامه‌ی Angular خود را به اجزاء قابل مدیریت تقسیم کنید.
ماژول‌ها در Angular معمولاً با استفاده از دستورالعمل `@NgModule` تعریف می‌شوند. این دستورالعمل شامل اطلاعاتی مانند کامپوننت‌هایی که در ماژول مورد استفاده قرار می‌گیرند، سرویس‌های مورد استفاده، دایرکتیوها، لیبراری‌های خارجی و … است.
برخی از مهم‌ترین مفاهیم و ویژگی‌های ماژول‌ها در Angular عبارتند از:
1. Declaring Components, Directives, and Pipes: ماژول‌ها می‌توانند شامل تعریف کامپوننت‌ها، دایرکتیوها و پایپ‌ها (pipes) باشند که در برنامه استفاده می‌شوند.
2. Importing Other Modules: ماژول‌ها می‌توانند ماژول‌های دیگر را وارد کنند، که این کار به شما اجازه می‌دهد که کدهای خارجی را در برنامه‌ی خود استفاده کنید.
3. Exporting Components, Directives, and Pipes: شما می‌توانید کامپوننت‌ها، دایرکتیوها و پایپ‌هایی که در ماژول تعریف شده‌اند را برای استفاده در سایر ماژول‌ها صادر کنید.
4. Providing Services: ماژول‌ها می‌توانند سرویس‌ها را فراهم کنند تا در تمام برنامه‌ی شما به اشتراک گذاشته شوند.
ماژول‌ها در Angular به شما امکان می‌دهند تا برنامه‌ی خود را به قسمت‌های کوچکتر تقسیم کرده و کدهای خود را بهتر سازماندهی کنید. این بسیار مهم است زیرا برای برنامه‌های بزرگ، حفظ سازماندهی و تمیزی کد امری ضروری است.
دستورالعمل های AngularJs
AngularJS دارای دستورالعمل‌های متعددی است که به شما امکان می‌دهند تا به طور دینامیک و تعاملی رابط کاربری (UI) برنامه‌ی خود را ایجاد و مدیریت کنید. در زیر، چند مثال از دستورالعمل‌های پرکاربرد در AngularJS آورده شده است:
1. ng-model:
– این دستورالعمل برای اتصال داده‌های مدل به المان‌های ورودی (input) مانند input، textarea و select استفاده می‌شود. به این ترتیب، تغییرات در المان‌های ورودی به طور خودکار در داده‌های مدل نمایش داده می‌شود.
<input type=”text” ng-model=”name”>
2.**ng-bind:
– این دستورالعمل برای نمایش مقادیر مدل در المان‌های HTML بدون استفاده از تگ‌های {{}} مورد استفاده قرار می‌گیرد.
<div ng-bind=”message”></div>
3. ng-repeat:
– این دستورالعمل برای تکرار یک المان HTML بر اساس مجموعه داده‌ها استفاده می‌شود.
<ul>
<li ng-repeat=”item in items”>{{ item }}</li>
</ul>
4. ng-click:
– این دستورالعمل برای اضافه کردن رفتار کلیک به المان‌های HTML استفاده می‌شود.
<button ng-click=”doSomething()”>Click Me</button>
5. ng-show / ng-hide:
– این دستورالعمل‌ها برای نمایش یا مخفی کردن یک المان HTML بر اساس یک عبارت منطقی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
<div ng-show=”showMessage”>Hello, AngularJS!</div>
6. ng-if:
– این دستورالعمل برای ایجاد یک شرط منطقی برای نمایش یا مخفی کردن یک المان HTML استفاده می‌شود. اگر عبارت منطقی درست باشد، المان HTML نمایش داده می‌شود و در غیر این صورت، از DOM حذف می‌شود.
<div ng-if=”condition”>This will be displayed if condition is true.</div>
این تنها چند مثال از دستورالعمل‌های AngularJS هستند. AngularJS دارای دستورالعمل‌های بسیاری دیگری است که به شما امکان می‌دهند که به طور پویا و تعاملی رابط کاربری برنامه‌ی خود را ایجاد کنید.
مزایا و معایب Angular چیست؟
Angular یک فریمورک قدرتمند برای توسعه برنامه‌های وب اسپا (Single Page Applications – SPA) است که دارای مزایا و معایب خاص خود است.
مزایا:
1. معماری MVC: Angular از معماری MVC برای سازماندهی برنامه‌های وب استفاده می‌کند که به تقسیم کارها و افزایش قابلیت توسعه و نگهداری کمک می‌کند.
2. داده بایندینگ دوطرفه: قابلیت داده بایندینگ دوطرفه در Angular به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که تغییرات در داده‌ها به صورت خودکار در ویو نمایش داده شود و برعکس.
3. تست‌پذیری (Testability): Angular طراحی شده است تا تست‌پذیر باشد، به طوری که ابزارهای قدرتمندی برای آزمون واحد و آزمون انتهای به انتها (End-to-End) را فراهم می‌کند.
4. کامپوننت‌ها (Components): استفاده از کامپوننت‌ها در Angular امکان ساختاردهی بهتر کد و افزایش قابلیت استفاده مجدد را فراهم می‌کند.
5. مجموعه ابزارهای قوی: Angular ابزارهای قدرتمندی را برای مدیریت مسیرها، فرم‌ها، HTTP کلاینت، و … ارائه می‌دهد که به توسعه سریع و کارآمد کمک می‌کند.
معایب:
1. پیچیدگی: Angular ممکن است برای توسعه‌دهندگانی که با آن آشنایی کافی ندارند، پیچیده به نظر برسد، به خصوص در مقایسه با فریمورک‌های کوچکتر.
2. حجم بزرگ: حجم فایل‌های مربوط به Angular نسبتاً بزرگ است که ممکن است برای برنامه‌هایی که نیاز به حجم کمتری دارند، مناسب نباشد.
3. یادگیری پیش‌نیازها: برای استفاده موثر از Angular، باید با مفاهیمی مانند TypeScript، دایرکتیوها، ماژول‌ها و … آشنا باشید که ممکن است برای برخی توسعه‌دهندگان مبتدی یا تازه‌کار یک چالش باشد.
4. تغییرات متعدد: با انتشار نسخه‌های جدید Angular، ممکن است تغییرات زیادی در فریمورک اتفاق بیفتد که نیاز به تغییر کدها و بروزرسانی‌های مربوط به آن‌ها را برای برنامه‌های موجود ایجاد کند.
هرچند Angular یک فریمورک قدرتمند و بسیار محبوب است، اما قبل از استفاده از آن، مهارت‌های مورد نیاز و نیازهای پروژه را به دقت ارزیابی کنید تا اطمینان حاصل شود که آن با معیارهای شما همخوانی دارد.
محدودیت های Angular چیست؟
Angular، همانند هر فریمورک و کتابخانه‌ای دیگر، محدودیت‌ها و مسائلی دارد که توسعه‌دهندگان باید آگاهی داشته باشند. برخی از محدودیت‌های معروف Angular عبارتند از:
1. پیچیدگی: Angular گاهی به دلیل استفاده از مفاهیم پیشرفته‌ای مانند دیپندنسی اینجکشن و دایرکتیوها، برای توسعه‌دهندگانی که با آن آشنا نیستند، پیچیده به نظر می‌رسد.
2. یادگیری پیش‌نیازها: برای شروع به کار با Angular، می‌بایستی با مفاهیمی مانند TypeScript، RxJS، دایرکتیوها و … آشنا باشید که ممکن است برای توسعه‌دهندگان تازه‌کار یک چالش باشد.
3. حجم برنامه: برنامه‌های Angular معمولاً حجم بزرگی دارند، به خصوص اگر از قابلیت‌های متعددی مانند انیمیشن‌ها، مسیردهی، و … استفاده شود. این می‌تواند باعث افزایش زمان بارگذاری و انتقال برنامه شود.
4. تغییرات نسخه‌ها: با انتشار نسخه‌های جدید Angular، تغییرات و بهبودهای زیادی ایجاد می‌شود که ممکن است منجر به نیاز به تغییر کدها و بروزرسانی‌های مربوط به آن‌ها شود.
5. تکنولوژی‌های جانبی: برای توسعه بهتر و استفاده از قابلیت‌های کامل Angular، ممکن است نیاز به استفاده از تکنولوژی‌های جانبی مانند Webpack، TypeScript و … باشد که نیازمند تنظیمات و مدیریت جداگانه هستند.
با این حال، با توجه به قدرت و امکانات فراوان Angular، این محدودیت‌ها معمولاً قابل قبول هستند و با استفاده از راهکارهای مناسب، می‌توان آن‌ها را مدیریت کرد و از مزایای این فریمورک بهره‌برد.
نصب Angular CLI
برای نصب Angular CLI، شما نیاز به داشتن Node.js و npm (مدیر بسته Node.js) دارید. برای نصب Angular CLI، مراحل زیر را دنبال کنید:
1. نصب Node.js و npm: در ابتدا، Node.js را از وب‌سایت رسمی آن به آدرس [nodejs.org](https://nodejs.org/) دانلود و نصب کنید. هنگام نصب Node.js، npm نیز به صورت خودکار نصب می‌شود.
2. نصب Angular CLI: برای نصب Angular CLI، از طریق ترمینال (یا Command Prompt در ویندوز) دستور زیر را اجرا کنید:
npm install -g @angular/cli
این دستور `-g` یا `–global` را برای نصب Angular CLI به صورت سراسری (برای استفاده در سراسر سیستم) استفاده می‌کند.
3. بررسی نصب: پس از اتمام نصب، می‌توانید با اجرای دستور `ng –version` اطمینان حاصل کنید که Angular CLI به درستی نصب شده است و نسخه‌های مختلف آن را مشاهده کنید.
4. ساخت یک پروژه Angular: پس از نصب Angular CLI، با استفاده از دستور `ng new project-name` یک پروژه Angular جدید ایجاد کنید. به جای `project-name` نام مورد نظر برای پروژه خود را قرار دهید.
با این مراحل، شما Angular CLI را نصب کرده و می‌توانید از آن برای ایجاد، مدیریت و توسعه پروژه‌های Angular خود استفاده کنید.
جمع بندی
Angular یک فریمورک جاوااسکریپت برای توسعه برنامه‌های وب اسپا (Single Page Applications) است که توسط تیم Angular در Google توسعه داده شده است. این فریمورک دارای ویژگی‌هایی مانند معماری MVC، داده بایندینگ دوطرفه، کامپوننت‌ها، و ابزارهای مجتمع قدرتمندی است که توسعه‌دهندگان را در ساخت برنامه‌های وب پویا و کارآمد یاری می‌دهد. با این حال، Angular ممکن است به دلیل پیچیدگی و حجم برنامه، برای برخی توسعه‌دهندگان یک چالش باشد. اما با توانایی‌های قدرتمند و امکانات متنوعی که فراهم می‌کند، Angular به عنوان یکی از پرطرفدارترین فریمورک‌های جاوااسکریپت شناخته می‌شود.
